Παρασκευή, Φεβρουαρίου 23, 2007

Οι διανοούμενοι πόρνες.

Με αφορμή το βιβλίο ιστορίας της στ' Δημοτικού, ανακαλύπτω ξανά την απόλυτη σιωπή της «πνευματικής ηγεσίας του τόπου.» Η ελληνική διανόηση κοιμάται, αλλά όχι τον ύπνο του δικαίου. Κοιμάται με τον βαρύ ύπνο που ακολουθεί το γερό φαγοπότι.
Δεν ενδιαφέρονται ; Δεν τους νοιάζει ; Δεν βλέπουνε την κατάσταση της σχολικής και πανεπιστημιακής παιδείας ; Καρφάκι δν τους καίγεται που μείνανε χωρίς ακροατές και χωρίς αναγνώστες ; Για ποιόν γράφουνε ;

Γράφουνε απευθυνόμενοι μόνο στα κέντρα εξουσίας. Γράφουνε κατά παραγγελία και απευθύνονται στους εργοδότες τους.

Η γλώσσα, οι γνώσεις, το ταλέντο δεν είναι δικά μας. Είναι κοινά, ανήκουνε σε όλους. Ασφαλώς το πνεύμα εκφράζεται προσωπικά αφού χωρίς πρόσωπο αργεί και χάνει τον μεταμορφωτικό του χαρακτήρα. Σαν το χάδι της μάννας στο σκοτάδι ψάχνει τα πρόσωπα των ανθρώπων. Και διαλέγει τον καθένα.
Δεν είμαστε παρά μόνο αγγελιοφόροι. Το πνεύμα λειτουργεί μόνο σε θέση ακτημοσύνης. Κάθε πνευματικός άνθρωπος αληθινός, δεν είναι παρά ένας πιστός και τίμιος ταμίας.
Και αποδίδει το έργο του δωρεάν στην κοινότητα.

Οι σύγχρονοι διανοούμενοι θεωρούνε το δώρο που τους δόθηκε κτήμα ατομικό και περιεχόμενο ατομικής ιδιοκτησίας. Αντί να το αποδώσουνε δωρεάν, το διαχειρίζονται ως κεφάλαιο, περιμένοντας χρήματα, δόξα και γκόμενες. Το αλλάζουνε σε μηχανή πολέμου και εξουσίας.
Αλλά όταν δεν αναγνωρίζεις την φυσική κατάσταση του πνεύματος, το σκοτώνεις και παραδίδεσαι στην βία και την απανθρωπιά. Κατασκευάζεις ατομικές βόμβες, γράφεις βιβλία κατά παραγγελία. Γλύφεις την εξουσία και περιφρονείς την ζωή.

Είσαι πλέον ηλίθιος, μιά ξεβράκωτη, φτηνή και χυδαία πόρνη.

2 σχόλια:

Pan είπε...

Επανερχόμενος στη προηγούμενη δημοσίευσή σου, φυσικά και η λογοκρισία δεν εξασφαλίζει την κοινωνική ηρεμία. Εφόσον αποδέχεσαι ότι αυτό συμβαίνει, αποδέχεσαι τις συνθήκες οι οποίες επιβάλλουν την εξάσκηση της λογοκρισίας, σε πολλές περιπτώσεις προληπτικά. Με άλλα λόγια, που βλέπεις την πραγματική κοινωνική ειρήνη αν κάποιοι επιβάλλονται σε κάποιους άλλους μέσω λογοκρισίας; Όσο αφορά στην παρούσα δημοσίευσή σου, επειδή περιέχει πολλά θέματα τα οποία απαιτούν μελέτη, θα σχολιάσω αργότερα.

Λίτσα Ανδρούτσου είπε...

Δεν αποδέχομαι τίποτα. Περιγράφω ένα γεγονός. Σε κοινωνίες που βρίσκονται ή αισθάνονται απειλούμενες η λογοκρισία είναι όπλο αμύνης ακριβώς όπως η απόλυτη ελευθερία του λόγου γίνεται ένα επιθετικό όπλο της δυτικής αυτοκρατορίας κατά αυτών των κοινωνιών. Η δύση απαγορεύει με νόμο την άρνηση του Ολοκαυτώματος ή της γενοκτονίας των Αρμενίων και συγχρόνως καταγγέλει την Αίγυπτο επειδή δεν επιτρέπει στον Καρήμ να γράφει αυτός ότι θέλει!